Na koncercie Wowy z Charkowa - Kalisz

Szczegóły

Kategoria: Wydarzenia

Opublikowano: poniedziałek, 20, czerwiec 2011 18:02

http://www.wowazcharkowa.dl.pl

http://www.mm.pl/~vova/

http://www.youtube.com/user/WOWAzCharkowaTVhttp://www.youtube.com/faraonramzes

Znudzony muzyką, którą serwują media, postanowiłem poszukać muzyki dla siebie. Oglądałem się za czymś innym, za stylem, który gra w mojej duszy. Niestety ze swoją muzyką wychylać się wśród znajomych nie mogę, ponieważ słuchać muzyki rosyjskiej w naszym kraju, zwyczajnie nie wypada, przynajmniej według opinii bliskich. Jadąc samochodem z pasażerami, raczej wzbudzałem niesmak zapuszczając swoje klimaty. Nie mogę jednak tłumić w sobie pociągu do inności w słuchaniu muzyki, dlatego staram się słuchać tego, co lubię w wolnym czasie. Na bazarze ciężko u nas o muzykę zza wschodniej granicy, choć czasem na zamówienie można zdobyć jakiś krążek do posłuchania. W Internecie sprawa wygląda nieco inaczej. Tam jest dużo radziecko-rosyjskich piosenek, ale większość z nich można porównać do naszych ludowych, weselnych przyśpiewek. Trudniej natrafić na jakiegoś artystę, który śpiewa piosenki na czasie. Mnie się udało znaleźć takiego artystę - Wowa z Charkowa, czyli Waldemar Bajak. Na jego kanał trafiłem przypadkowo na YouTube, wpisując frazę „rosyjskie piosenki”, a następnie odnosząc się od pierwszego losowego filmu na jego film. Jak oceniłem jego produkcję? „Zupka z papierka” i „Rozmowa przed telewizorem”, okazały się śmieszne w stylu rosyjskim. Od tamtego dnia zasubskrybowałem kanał faraonramzes. Wypuszczane przez Waldemara piosenki, z uśmiechem na ustach śledziłem zawsze. Pamiętam doskonale dzień, w którym Waldek zamieścił na YT swój, jak dla mnie, największy hit - „Boss Mafii Ruskiej”

Film z piosenką poprzedzała wypowiedź, mówiąca o tym, co skłoniło go do napisania tego przeboju. Spotkał wtedy innego muzyka grającego rosyjskie piosenki na gitarze, określił go wtedy Bossem rosyjskiej muzycznej mafii. Utwór dedykowany bratniej duszy, utwierdził mnie w przekonaniu, że Waldek Bajak gra naprawdę świetnie i od tej pory stałem się jego prawdziwym fanem. „Szukam żony”, gdy usłyszałem tą piosenkę, postanowiłem wirtualnie pomóc Waldemarowi. Dałem mu kontakt, do znajomej Ukrainki. Ta się na mnie potem troszkę obraziła, ale to już inna historia. „DISCO-POLO” usłyszałem ten utwór razem z bratem, ja miałem kupę ubawu słuchając tego, brat mój natomiast obiecał, że „spali tego Wowę”. Brat zmienił jednak swoje nastawienie, gdy puściłem mu wywiad z Wową. Nie bardzo rozumiałem, dlaczego muzyk, o którym piszę założył sobie drugi kanał WOWAzCharkowaTV. Moją niewiedzę rozwiało osobiste poznanie z gwiazdą Kalisza. Wowa stworzył swój własny Band, swoją bandę. Gdy miałem już dość biernego przyglądania się jedynie teledyskom użytkownika faraonramzes postanowiłem, że udam się na jego koncert. Dowiedziałem się, że w najdogodniejszym dla mnie czasie, były do dyspozycji dwa najbliższe koncerty. Jeden, w Ostrowiu Wielkopolskim, a drugi w samym Kaliszu. Praca nie pozwoliła mi pojawić się na piątkowym koncercie. Na ten w Kaliszu, wybrałem się z Mariolką. Pogoda w niedzielę była bardzo atrakcyjna, na koncert wyruszyliśmy po południu. Droga przemierzona samochodem przebiegła bardzo pomyślnie i bez większych przeszkód. Zabieraliśmy ze sobą każdego autostopowicza. W drodze do Kalisza zabraliśmy aż dwóch. W drodze powrotnej, machał nam tylko jeden. Mijając pola, łąki, góry, lasy mogliśmy podziwiać fatalny stan polskich, bocznych dróg, ponieważ policja kazała nam zjechać z ładnej, gładkiej, nowo wylanej polskiej drogi. O napotkanym ruchu wahadłowym, może już nie będę wspominał. Na rozładowanie napięcia, na sam koniec, mieliśmy przepiękną podróż jeszcze bezpłatną do lipca autostradą A2. Gdyby w Polsce było więcej autostrad, szybkie przemieszczanie się z jednego miejsca w drugie byłoby przyjemnością, a nie katorgą. Dojechaliśmy po czterech godzinach do Kalisza. Jak zawsze wybierając się gdzieś do dalszego miasta w planach mam zwiedzanie pustostanów. Życie i doświadczenie doskonale pokazuje, że na to zawsze brakuje czasu. W Kaliszu sam wjazd, przywitał nas domami z zabetonowanymi oknami. Zmierzając do miejsca koncertu minęliśmy przepiękny plac rynkowy, na którym dało się słyszeć również i obce języki. Spacerkiem doszliśmy na ul. Piekarską, gdzie w momencie naszego przybycia, o 19:00, miał grać Samokhin Band. WoWa się dziwił, że nie znałem wcześniej tego zespołu. Znaleźliśmy klub B.K. (beka). Z Mariolą wmieszaliśmy się w publiczność Samokhina, wypytując gwiazdę wieczoru. Jednak konieczny był kontakt telefoniczny. Udało się nam wreszcie spotkać. Wowa przywitał nas, zaprosił do baru na piwko, podziękował za przybycie z tak daleka. Porozmawialiśmy trochę i poszliśmy oglądać występ Samokhina przed bekę. Wowa zapoznał nas ze swoimi znajomymi, jak się okazało potem, to jedną osobą poznaną był jego ojciec. Ledwie Paweł Samohhin z zespołem zdążył zagrać piosenkę, jak my wmieszaliśmy się ponownie w publiczność, to wypatrzył Waldka wśród publiczności. Poprosił Wowę, aby przyłączył się do jego bandu, aby wspólnie razem coś zaśpiewali i Wowa pobiegł tylko po swoją melodykę i na scenie koncertowali razem. Dziwię się samemu sobie, że nie wiedziałem wcześniej o dobrej muzyce Pawła Samokhina. Nic straconego, jego koncert mam nagrany, w płyty też się zaopatrzę, a może i na jego koncert się wybiorę jak gdzieś bliżej będzie grał. Gdy koncert zespołu dobiegł końca, miałem czas na bliższe poznanie Wowy. Pogadaliśmy sobie w ten krótki czas, gdyż Waldek musiał się przygotować do swojego koncertu, który odbyć się miał o 21.30. Gdy przygotowanie kapeli trwało, z Mariolką w bece zamówiliśmy sobie z menu świetne spaghetti. Bar, w którym przebywaliśmy położony był w podpiwniczeniu i przypominał piwnicę z beczkami. Bar zapełniał się ludźmi, na koncert Wowy z Charkowa przybyły tłumy. Wowa powiedział, że dzięki serdeczności pani Kasi, właścicieli beki, jego banda mogła tu robić próby. Banda zaczęła grać. Pierwszy raz usłyszałem na żywo to, co dotychczas znałem jedynie z serwisu YouTube. Warto było przemierzyć 360 kilometrów i wydać swoje zaoszczędzone pieniądze na benzynę. Publika pod mikroskopijną sceną dawała czadu, jak tylko mogła. Przeogromny tłum nie dawał mi nagrać spokojnie koncertu, ale jakoś się udało, pomimo spartańskich warunków. Podczas przerwy miałem okazję porozmawiać z ojcem Wowy. Opowiedział mi o dzieciństwie swego syna, jak uczył go grać. I nauczył, mi pozostało tylko pogratulować mu syna i porozmawiać na temat przyszłości. W tym roku Waldek skończył szkołę, technikum budowy fortepianów. Niestety teraz nie może znaleźć nigdzie pracy, cóż uroki współczesnego kapitalizmu. Dlatego Waldek stanął przed bardzo ważnym wyborem iść byle gdzie do pracy, czy próbować się utrzymać ze swego talentu. Ryzykownie Waldek postawił wszystko na jedną kartę i spróbował zebrać zespół. Udało mu się. Wystarczył miesiąc i zebrał grupę osób, którzy zgodzili się mu towarzyszyć. Może jednak wróćmy do koncertu. Z Mariolą dawaliśmy czadu. Podczas drugiej części, przez tłum gości w klubie nie można było dostrzec baru, ogólnie publiczność dopisała. Wyszaleliśmy się z Mariolą pomimo biorącego nas zmęczenia. Paweł Samokhin postanowił też podziękować Wowie wspólnym zaśpiewaniem. Po koncercie czekało mnie tylko przeprowadzenie wywiadu. Pojechaliśmy więc do domu Wowy, aby w spokoju z nim przed kamerą porozmawiać. W samochodzie z Waldemarem pogadaliśmy sobie o polityce. Oto wywiad.

Waldemar Bajak, Słowianin, nie będę wymieniał narodów, z jakich ma pochodzenie. Jest ich dużo i połączone w całość, obrazują jego samego. Muzyk, który w wieku 5 lat wszedł do ogniska muzycznego.  Od tamtej pory zapoznał się z graniem na keyboardzie i pianinie. Obecnie gra muzykę rozrywkową, klimatycznie podchodzącą pod radziecką muzykę. Swój Band „Wowa z Charkowa”, założył niecały miesiąc przed udzieleniem wywiadu. Obecnie opanowali 23 piosenki (!) w ten czas. Jak na razie popularni na skalę polską nie są, ale muzyka, którą grają okolicznym się podoba bardzo, ludziom młodym, zarówno jak i starszym. To jedynie, dlatego, że Waldek nie boi się eksperymentować i chce odnaleźć bez pomocy mediów muzykę, z jaką trafi do serc wielu ludzi.

Na YouTube Waldek założył konto niechętnie. Nie chciał trafić do ludzi przez Internet, czy media. Wszystko zaczęło się od pisania tekstów w 2005-2006r. Wcześniej brał udział w konkursach kompozytorskich, gdzie zajmował pierwsze miejsca, ale nikt się tą muzyką nie interesował i osobiście nie doceniał tej twórczości, z tą muzyką Wowa się nie utożsamiał i uważał, tworzenie tej muzyki za taką, którą da się słyszeć, ale nie da się jej widzieć. Wzorzec czerpał z Wysockiego, wspominając adapter na płyty winylowe i magnetofon na kasety. Pewnego razu kolega napisał dla niego tekst „Wania na zabawie” i pod niego stworzył muzykę. Grając w dużych ośrodkach wplatał swoje pierwsze piosenki pomiędzy znane utwory i zobaczył, że ta muzyka okazała się być dobrze przyjmowana. Jego muzyka jest bardzo rosyjska i ma w sobie oryginalny radziecki klimat, taki, że czasem ludzie się go pytają, czy on to stworzył, czy jakiś Rosjanin. Rosyjska muzyka jest konkretna, opowiada o danym problemie, jest rymowana i rytmiczna w sposób harmonijny. Pomaga to w tym aby zapamiętać szybko tekst i brzmienie muzyki. Wowa współczuje polskim muzykom, że ich piosenki są nieciekawe muzycznie, często się nie rymują opowiadają o oklepanych tematach, miłości i zdradzie. O gangsterach, mafiach śpiewają, hip-hop, ale ta muzyka nie pozostawia dialogu. Odbiorca musi tylko słuchać, co wokalista ma do przekazania. Ale każdy ma swój gust, a ten jest promowany przez media. Wowa nie lubi też Disko-polo, choć do ludzi słuchających tej muzyki Wowa nic nie ma. Sam nawet w rytmie disco-polowym nagrał piosenkę o tym, jak to nie lubi disco-polo. Muzyk dziś nie ma łatwo, ponieważ bardzo ciężko jest się mu przebić do publiki. Ostatnią deską ratunku, aby zaskarbić sobie słuchacza, jest Internet i media, które mogą współpracować za darmo. Jednak o artystę teraz też ciężko, bo gdy się ktoś pojawi, to się sprzeda do X-factor. Polska scena dziś jest komercyjna. Jadąc samochodem Wowa słucha Leningradu albo Samokhina, bo to jest coś innego, ale gdyby włączył radio, to można w nim usłyszeć znane do znudzenia kawałki. Wcześniej śpiewał z ojcem na dancingach (zespół, WW). W 2009r. śpiewając z ojcem mieli napisanych 900 piosenek. Wtedy Wowa przyszedł do domu, włączył „Dialog u telewizora”, doszedł do wniosku, że chce zawojować scenę taką właśnie muzykę. Pokazał swoją muzykę najbliższym. Chciał też zdobyć głos, taki jak ma Wysocki i udało mu się go uzyskać, tylko dużym kosztem i ryzykując zdrowiem. Całe szczęście, że Wowa doszedł do perfekcji z wydobywaniem swego głosu. Wowa po roku zamieszczania swoich filmów, został dostrzeżony przez Pawła Samokhina, który poprosił go o wspólny występ. Wowa nabrał doświadczenia i dowiedział się, że aby zaistnieć w muzycznej branży, trzeba robić show i grać swoją muzykę, ale taką, do jakiej przekonają się ludzie. Nie ma szans osoba, która śpiewa Wysockiego na gitarze, bo to się nie sprzeda. Wowa wygrywał konkursy, ale nic z tego nie miał. Paweł, zachęcił Wowę, aby założył swój band. W Kwietniu tego roku Wowa w bece śpiewał solo, Paweł Samokhin przyjechał mu towarzyszyć z trąbką. Nie udało się stworzyć zespołu „do kotleta”. Powolnymi krokami Wowa zebrał zespół na muzykę rosyjską. Gitarzysta z dolnego śląska, który studiuje w Kaliszu, przyjaciel ze szkoły grający na perkusji. Basista znalazł się 18 maja przez, zadzwonił i powiedział, że chce grać z Wową przyszedł i potrafił grać, bo wielu nie potrafiło. Saksofonistka miała z bandą tylko jedną próbę, a potrafi się zgrać doskonale z zespołem. Dziewczyna Wowy gra na tamburynie, a jego ojciec na Mandolinie. Wystarczyło 5 prób i niecały miesiąc by stworzyć zespół, o jakim Wowa do tej pory mógł tylko pomarzyć. Cel jest jeden, zespół chce mieć z tego się utrzymać. Jak zrobić z tego uczciwie pieniądze w Polsce? Wowa nie wie, ale wie, że może liczyć na pomoc Pawła Samokhina i wsparcie swojej bandy. Ludzie z Internetu zauważają go i zespół się rozkręca. Aby tylko się znaleźli odbiorcy, którzy będą chcieli tej muzyki słuchać i dać z niej wyżyć, bo na kokosy nie ma co liczyć. Wowa nie chce być komercyjny, nie chce być w telewizji i nie chce się prosić o darmowe występy. Ma nadzieje, że coś z tego będzie i będzie można z tego wyżyć.

Dziękuję Ci Waldemarze za gościnę w Kaliszu, za wspaniały koncert. Wspomnij z twojego koncertu nikt mi i Marioli nie zabierze. Warto było poznać człowieka, który nie pcha się w komercyjne media, aby było o tobie słychać. Oczywiście chcesz wyżyć ze swego talentu, a to okazuje się szczególnie teraz bardzo trudne. Dlatego bardzo Cię będę promował jak tylko mogę. Jeśli chcesz, aby Wowa z Charkowa i jego banda dla Ciebie zagrali w klubie, dyskotece, na festynie zagadaj do mnie bądź skontaktuj się z nim. Można się dogadać, aby ten muzyczny artysta ze swoim zespołem zagrał dla Ciebie. Pomimo niewielkiej promocji ogólnokrajowej nie pożałujesz. Zapewne Wowa mógłby wygrać każdy z programów Mam Talent, Idol itp., ale wie, że telewizja jest aż nadto komercyjna i w niej trzeba tańczyć jak mu zaśpiewają, a będąc sobą to on spiera, co chce, a swoją muzykę stara się kierować w taki sposób by samemu zdobyć słuchacza i trzymać go jak najdłużej się da. Dlatego pozwól żyć artyście i doceń go. Osobiście posiadam na sprzedaż jego cztery płytki, jeśli ktoś chciałby je zakupić to zapraszam. Cena 20zł.  Można też bezpłatnie słuchać piosenek Wowy na dwóch kanałach na YouTube

• « poprz.
• nast. »